jueves, 6 de mayo de 2010

CARTA AL PRESIDENTE DEL GOBIERNO ESPAÑOL

Sr. Zapatero:

¿Tantos pecados ocultos hay en su partido, que tienen que plegarse a las exigencias de la derecha más recalcitrante?...

Esa es la impresión que algunas personas tenemos, ante la actitud de su gobierno respecto a la situación de crisis.

La otra alternativa, que me parece aún peor, es que vd. y su equipo estén a sueldo del sistema financiero mundial (en el que el español tiene una buena parte) y cumplen con el mandato de reforzar un sistema económico diseñado para arrasar con las pocas conquistas sociales, implantando una radical explotación de los recursos en exclusivo beneficio de unos pocos, desde la agricultura a la ciencia más avanzada, iniciando una administración dedicada a someter los más elementales derechos de las personas, sin el más mínimo respeto a las leyes que protegen esos derechos, que sin duda terminarán derogando.

En cualquier caso, ya es hora de que demuestre su disposición a defender los derechos de las personas de este país, tomando medidas útiles para ello.

Empezando por plantear un recurso ante el Tribunal constitucional, sobre la evidente inconstitucionalidad de la situación del mismo: ¿Es constitucional que el tribunal esté integrado por personas que han superado el periodo marcado para su mandato?...

O por una vía más rápida: que dimitan los que actualmente lo componen, para forzar a si su renovación (que lo hagan voluntaria o inducidamente). Aunque, vista la actitud tanto del gobierno como de PP, esa es una menudencia respecto a los males que nos amenazan.

Si se siente incapaz o impotente para nacionalizar la banca (lo que realmente quizá no sirviera para mucho, viendo el destino que han reservado al B.E.) por lo menos acometa la redacción de una Ley que elimine los derechos de Corsario concedidos a la Banca, exigiendo una actividad acorde con las necesidades del país: Los bancos no son los dueños del dinero que manejan, por lo que las instituciones públicas deben de velar por los bienes de las personas, controlando su conservación y uso o destino. La Ley de las Cajas sólo se debe reformar para reforzar su papel de apoyo a la economía social, sin ánimo de lucro, evitando su privatización, y dándole el control de sus decisiones al propio pueblo que las sustenta y creó como competencia a las prácticas usureras de la banca privada, a la que ya han entregado la banca pública, y ahora quieren regalarle las Cajas.

No sueñe con crear empleo a base de rebajar salarios y beneficios sociales, ya que lo único que conseguirá es quitar puestos de trabajo. En una sociedad dominada por el mercado "libre" (es decir, libre para los expoliadores) es imprescindible que los consumidores dispongan de capacidad de compra para los productos cuya producción supondrá creación de puestos de trabajo.

N o mientan cuando hablan de la crisis, cuando en todos los análisis están planteando falsedades respecto a la situación, porque, Sr. Presidente, el dinero no es un "consumible" que se "gasta" y que por tanto desaparezca. El dinero simplemente cambia de manos… ¿En dónde está?... recupérenlo, si fue adquirido con malas prácticas, y dedíquenlo a facilitar el reparto de bienes entre toda la sociedad.

¿No es posible?... ¿Está a buen recaudo?... Pues concedan un plazo para que aflore, y luego (si no aflora) anulen la validez de todos los billetes emitidos, emitiendo unos nuevos que sólo se cambiarán por aquellos que estén debidamente justificados.

¿Tienen miedo a la inflación?... No se preocupen, su efecto se corrige con ajustes automáticos de salarios y pensiones. El dinero solo es papel o anotación en una cuenta, y lo único que interesa es el bien o servicio que pueda conseguirse con el mismo: un martillo que vale un euro, es mucho más caro que otro que valga 12 €, si se rompe al primer martillazo…

Tiene usted una página muy bonita (www.lamoncloa.es) donde existe un apartado para enviarle escritos directamente. Yo lo he hecho en varias ocasiones, desde hace meses (este escrito también se lo enviaré por ese medio) y a todas mis preguntas y propuestas me han contestado con la siguiente nota:

Se ha recibido su comunicación, que será contestada, en su caso, mediante un correo electrónico.Atte.Presidencia del Gobierno

Supongo que en esta ocasión volverá a ocurrir lo mismo. También suelo enviar copias a los medios, que (salvo alguno alternativo) no sólo no publican dichos comunicados sino que ni se dignan contestar al respecto. Están más preocupados por su cartera de anunciantes, olvidándose de sus responsabilidades sociales.

Prepárese: espero que lo que está ocurriendo en Grecia, no tarde en ocurrir en otras partes, especialmente en España. Tiene la oportunidad de encabezar un movimiento para promover el cambio que la sociedad necesita. Empiece por convocar a las fuerzas sociales, para crear una plataforma que defina y promueva la creación de una BANCA ÉTICA , evite cualquier acuerdo con una derecha al servicio de las grandes multinacionales y de sus propios negocios depredadores, y ábrase a la práctica democrática de la consulta y participación de todas las personas que tenemos derecho a decidir sobre nuestro futuro.

Señor Presidente: recuerde los ideales que le llevaron a participar en política, y aproveche la oportunidad que la historia le depara. Aún cuando la práctica política de este país, a algunos nos hacía intuir el rumbo que han tomado las cosas, lo cierto es que, inicialmente, queríamos confiar, con un atisbo de ilusión, en lo que podría haber sido un inicio de andadura hacia un "mundo mejor"…

Por favor, al menos esta vez, responda… Y no a mí, sino por los medios y a todo el pueblo que posiblemente esté perdiendo la poca confianza que el PSOE había inspirado. Se lo debe, cuando menos, a los miles de militantes que están defraudados con su partido. Y no piense en las próximas elecciones: ese no debe ser su objetivo.

Personalizo en usted a todo el equipo de gobierno, pues mi capacidad de "protesta e intento de participación" ya está al límite. Le ruego que transmita estas pobres palabras a sus compañeros de gobierno, que también son responsables de lo ocurrido y del futuro que se está preparando.

Miguel A. Quinteiro Núñez.

35390091Z – 669781006

maqmaq@gmail.com

miércoles, 21 de abril de 2010

De quen son as Caixas de Aforros (bilingue)

 

De quen son as Caixas de Aforros?...

De quién son las Cajas de Ahorros?...

Estes días, nos medios, todos nos decatamos que o Gobernador do B.E. ameazou con tomar medidas para obrigar ás Caixas a "fusionarse", para saír dunha crise cuxas circunstancias ninguén explica ou describe.

Estos días, en los medios, todos nos enteramos que el Gobernador del B.E. amenazó con tomar medidas para obligar a las Cajas a "fusionarse", para salir de una crisis cuyas circunstancias nadie explica o describe.

Pero son entidades que xa non están sometidas a ningún tipo de xurisdición respecto ao B.E., cuxo papel foi relegado ao de mero Supervisor das actividades financeiras, pero sen ningunha capacidade directora ou para sancionar, xa que as súas decisións non pasan de ser "recomenda- cións" para que os bancos apliquen a "boa práctica bancaria"...

Pero son entidades que ya no están sometidas la ningún tipo de jurisdicción respeto al B.E., cuyo papel fue relegado al de mero Supervisor de las actividades financieras, pero sin ninguna capacidad sancionadora o directora, ya que sus decisiones no pasan de ser "recomendaciones" para que los bancos apliquen la "buena práctica bancaria"...

E que é a boa práctica bancaria?... Á vista das condutas e resultados, suponse que son aquelas que lles permiten aos bancos conseguir os máximos beneficios, aínda que sexa aplicado prácticas que non fai moito estiveron prohibidas (a usura, por exemplo).

Y que es ¿la buena práctica bancaria?... A la vista de las conductas y resultados, hay que entender que se refieren a las operaciones con las que los bancos obtengan el máximo de beneficio, aunque en otro tiempo estuvieran condenadas (por ejemplo, la usura).

Pero as Caixas de Aforro, non son bancos, polo que a súa boa práctica débese condicionar polos seus obxectivos fundacionais:

Pero las Cajas de Ahorro, no son bancos, por lo que su buena práctica se debe condicionar por sus objetivos fundacionales:

Fomentar o aforro popular, retribuíndoo xustamente a base do seu investimento no lugar no que se recolle para o progreso da sociedade que a sustenta, evitando riscos, e favorecendo un desenvolvemento sustentable.

Fomentar el ahorro popular, retribuyéndole justamente la base de su inversión en el lugar en el que se recoge para el progreso de la sociedad que la sustenta, evitando riesgos, y favoreciendo un desarrollo sostenible.

É moi difícil por tanto que o Sr. Gobernador do B.E. poida obrigar a ningunha Caixa a fusionarse, polo que as súas manifestacións hai que tomalas no sentido de que o que se pretende é levar ao ánimo da cidadanía en xeral de que o mellor é que as Caixas se convertan en Bancos.

ES muy difícil por tanto que el Sr. Gobernador del B.E. pueda obligar la ninguna Caja a fusionarse, por lo que sus manifestaciones hay que tomarlas en el sentido de que lo que se pretende es llevar al ánimo de la ciudadanía en general de que el mejor es que las Cajas se conviertan en Bancos.

A desculpa e que así serán moito máis "rendibles", pero o certo e que se busca e poder mercalas e así controlar o 100% do mercado. (Xa se apoderaron da Banca Pública, que nunca se debeu desmantelar).

La disculpa es que así serán mucho más "rentables", pero el cierto y que se busca y poder comprarlas y así controlar el 100% del mercado. (Ya se apoderaron de la Banca Pública, que nunca se debió desmantelar).

Pero volvendo á pregunta inicial, é evidente que as Caixas, xurdidas a maioría delas dun movemento preocupado polo ben social, con achegas de entidades públicas ou privadas sen ánimo de lucro (Concellos, deputacións, fundacións, etc.) son patrimonio do pobo.

Volviendo a la pregunta inicial, es evidente que las Cajas, surgidas la mayoría de ellas de un movimiento preocupado por el bienestar social, con aportaciones de entidades públicas o personales sin ánimo de lucro (Ayuntamientos, Diputaciones, fundaciones, etc.) son patrimonio del pueblo.

Polo que, loxicamente, os seus órganos de goberno deben de representar a todos os que participan no seu funcionamento e existencia: desde as Entidades fundadoras, até as persoas que fan posible a súa existencia, xa sexa como traballadoras ou como clientas que achegan os seus aforros e/ou utilizan os seus servizos... E así, na teoría, recóllese nos estatutos.

Por lo que, lógicamente, sus órganos de gobierno deben de representar a todos los que participan en su funcionamiento y existencia: desde las Entidades fundadoras, hasta las personas que hacen posible su existencia, ya sea cómo trabajadoras o como clientas que acercan sus ahorros y/o utilizan sus servicios... Y así, en la teoría, se recoge en los estatutos.

Pero a realidade é que os procedementos previstos para elixir aos representantes non son democráticos nin adecuados, polo que na maioría dos casos os Consellos están controlados por grupos de presión que aceptaron cambiar o rumbo das Caixas cara á súa desaparición ou conversión en bancos, que acabarán nas mans dos financeiros especulativos, reforzando o oligopolio financeiro.

La realidad es que los procedimientos previstos para elegir a los representantes no son democráticos ni adecuados, por lo que en la mayoría de los casos los Consejos están controlados por grupos de presión que aceptaron cambiar el rumbo de las Cajas hacia su desaparición o conversión en bancos, que acabarán en las manos de los financieros especulativos, reforzando el oligopolio financiero.

É imprescindible e urxente actualizar a normativa respecto da asignación de postos, pero fundamentalmente, establecer unhas normas claras e democráticas para elixir os membros dos que han de decidir a actividade das Caixas.

Es imprescindible y urgente actualizar la normativa prevista para la asignación de puestos, pero fundamentalmente, establecer unas normas claras y democráticas para elegir los miembros de los que han de decidir la actividad de las Cajas.

Débese garantir a liberdade de participación, e a limpeza nos procedementos de elección dos consellos, con representantes de:

Se debe garantizar la libertad de participación, y la limpieza en los procedimientos de elección de los consejos, con representantes de:

- As Institucións políticas ou de carácter social (Asociacións empresariais e cidadáns, Sindicatos, Entidades Sociais e Culturais, etc.), para achegar a visión de responsabilidade social, enfocada cara ao ben común)

- Las Instituciones políticas o de carácter social (Asociaciones *empresarariais y *cidadans, Sindicatos, Entidades Sociales y Culturales, etc.), para acercar la visión de responsabilidad social, enfocada hacia el bien común).

- As entidades fundadoras, para manter vivo o obxectivo orixinal

- Las entidades fundadoras, para mantener vivo el objetivo original.

- As persoas que co seu traballo fan posible a actividade das Caixas, para implicarse nuns obxectivos sociais que beneficien ao conxunto da sociedade.

- Las personas que con su trabajo hacen posible a actividad de las Cajas, para implicarse en unos objetivos sociales que beneficien al conjunto de la sociedad.

- As persoas que participan nas Caixas coma clientes (aforradores ou demandantes de servizos) para contribuír ao equilibrio entre tódolos intereses afectados.

- Las personas que acuden las Cajas como clientes (ahorradores o demandantes de servicios) para contribuir al equilibrio entre *todolos intereses afectados.

Parece que esta debería de ser a preocupación do B.E. respecto das Caixas...

Sería lógico esperar que esta fuera la preocupación del B.E. en relación con las Cajas de Ahorro...

Pero é evidente que se fan manifestacións (enérxicas) aínda que logo quédanse en tímidas medidas as que se adoitan polo devandito Banco, teórico “controlador” das actividades financeiras...

Pero se hacen manifestaciones (enérgicas) para luego quedarse en tímidas medidas cuando dicho Banco, es el "controlador" teórico de las actividades financieras...

E un divertimento co que se queren ocultar as verdadeiras intencións: fortalecer a posición dos financeiros especulativos, que xa conseguiron apoderarse da banca pública, e agora aspiran a facelo coas Caixas...

Quizá se trate de una maniobra con el que se quieren ocultar las verdaderas intenciones: fortalecer la posición de los financieros especulativos, que ya consiguieron apoderarse de la banca pública, y lo intentan con las Cajas...

O control está nun grupo con menos de un 3% do valor patrimonial do conxunto das entidades financeiras!..., xa que si os consellos das Caixas están manipulados, non o están menos os dos bancos privados... E os políticos non se decatan do que está a pasar, ou non lles importa.

El control está en un grupo con menos de un 3% del valor patrimonial del conjunto de las entidades financieras!..., ya que sí los consejos de las Cajas están manipulados, en los bancos privados no lo están menos... Pero los políticos no se enteran de lo que ocurre, o no les importa.

Si algo se quere facer coas Caixas, habería que empezar por devolvelas ao seu ámbito orixinal (é dicir, unha Caixa por cada bisbarra)... pero posiblemente, dada a situación actual e a orientación dos políticos que gobernan, isto non sexa viable

Sí algo se quiere hacer con las Cajas, habría que empezar por devolverlas a su ámbito original (es decir, una Caja por comarca de influencia) aunque, dada la situación actual y la orientación de los políticos que gobiernan, eso no parezca probable

Una aproximación sería que se e organizaran as Caixas por delegacións autónomas en cada bisbarra ou comarca, con poder de decisión respecto as políticas financeiras de proximidade.

Pero se evitaría la centralización, organizando delegaciones autónomas en cada comarca de influencia, para tomar decisiones en relación a la política financiera aplicable a cada lugar.

Ditas delegacións actuarían de forma independente, manténdose nunha normativa emanada do conxunto da Entidade, e dentro dunha Federación de Caixas de Aforro por autonomía, e encadradas na Confederación a nivel estatal, ou europeo.

Se mantendría una jerarquía en la normativa, desde la Confederación de Cajas, pasando por la Federación autonómica, hasta el conjunto de la Entidad, especializándose en la aplicación local.

Todo elo definido nunha lexislación que recoñeza o papel social das Caixas de Aforro, establecendo o tipo de operación nas que poida intervir, e demais aspectos que eviten a súa transformación o absorción en mans especulativas.

También es imprescindible una legislación que establezca de forma inequívoca el carácter social de las Cajas, establezca el tipo de operaciones a las que puedan prestarse, y las proteja de cualquier intento de explotación comercial.

Entón o problema xa non e a fusión, pois a acción financeira das caixas conservaría o seu carácter de proximidade, en canto o control das súas operacións no ámbito local, pero amparada nunha política conxunta emanada da Caixa Matriz se fora única, ou da función da Federación de Caixas, se foran varias.

Así el problema de la fusión, no tendría mayor trascendencia, ya que la acción financiera de las cajas conservaría su carácter de atención de proximidad, respecto a sus con los clientes, pero amparada en una política conjunta emanada de la Caja Matriz si fuese única, o de la función de la Federación de Cajas, si son varias.

Aínda que é preciso insistir que calquera modificación respecto a normativa das Caixas, ha de empezar sempre por democratizar o actual sistema de composición e elección dos Consellos, garantindo unha democracia real.

Es preciso insistir en que cualquier modificación respeto a normativa de las Cajas, ha de empezar siempre por la democratización del sistema de composición y elección de los Consejos, garantizando la democracia real.

Habería a opción de converter as Caixas de Aforro en Cooperativas de crédito. Sería unha boa saída para que as mesmas continuasen o seu papel social: As persoas do persoal laboral serían recoñecidas como socias traballadoras, e aquelas que fosen clientes poderían optar por ser socias de uso, baixo a intervención e control das institucións democráticas.

Sería interesante considerar la Conversión de las Cajas de Ahorro en Cooperativas de crédito, como una buena salida para que las mismas continuaran su papel social: El personal laboral, serían incluidos coma personas socias trabajadoras, y las que fueran clientes, como socias de uso con un control y supervisión de las instituciones democráticas.

As Caixas, cando tiñan un ámbito xeográfico máis limitado, conseguían unha relación entre elas moito máis adecuada, baseada na colaboración e apoio mutuo. Agora, están a competir por un mercado onde os seus contrincantes deberían ser soamente os bancos. Deixaron fóra de xogo entidades cuxa función era coordinar as actividades das Caixas, como son a Federación de Caixas Galegas e a Confederación Española de Caixas de Aforro, que poderían estar a suplir con vantaxe as pretendidas fusións que agora queren imporse.

Las Cajas, cuando tenían restringido su ámbito geográfico, conseguían una relación entre las mismas más intensa, basada en la colaboración y apoyo mutuo, no como ahora, que en lugar de competir con los bancos, lo hacen entre ellas encarnizadamente. Han prescindido de entidades cuya función era coordinar las actividades de las Cajas, como son la Federación de Cajas Gallegas y la Confederación Española de Cajas de Ahorro, que podrían estar supliendo con ventaja las pretendidas fusiones que ahora quieren imponerse.

Optouse polo crecemento fóra dos seus ámbitos naturais, e adoptaron os roles da banca privada, a cal (a banca) quedou libre dunha competencia (a das Caixas) que cando ofrecían servizos máis racionais e económicos, obrígalles a moderar as súas ansias de grandes ganancias, por riva de consideracións sobre os custes sociais e dos atrancos dos seus clientes.

Se optó por el crecimiento fuera de sus ámbitos naturales y adoptando los roles de la banca especulativa personal, a cuál (la banca) quedó libre de una competencia (la de las Cajas) que cuando ofrecían servicios más racionales y económicos, les obliga a moderar sus ansias de grandes ganancias, sin importarles el cuesto social ni los problemas de sus clientes.

Antes de que as Caixas emprenderan o camiño das fusións masivas, estas dispuñan no seu conxunto, máis do 50% dos depósitos de aforro. A pesar de que as fusións se xustificaron dicindo que melloraría a súa eficacia, O mesmo Conselleiro de Industria da Xunta veu dicir que as Caixas dispoñen, actualmente, do 36% deses recursos (Que no caso de Galicia nos anos 70 era do 54% respecto os bancos). O que deixa en evidencia que non por fusionase as Caixas conseguen unha maior eficacia, posto que perderon “cota de mercado”.

Antes de las fusiones emprendidas masivamente entre las Cajas, éstas administraban más del 50% de los depósitos de ahorro. A pesar de que se justifica la idea de las fusiones como necesaria para mejorar su eficacia, el Consejero de Industria de Galicia, mencionó que actualmente, las Cajas tienen el 36% de los recursos (En Galicia, en los años 70 era del 54% frente a los bancos). Queda en evidencia que no por fusionara las Cajas consiguen una mayor eficacia, puesto que perdieron "cuota de mercado".

Seguramente que o cambio de operativa nas Caixas,  (ao adaptar os modos dos bancos) terá que ver tamén coa perda de cota de mercado: Os clientes das Caixas empezaron a verse peor tratados, e fóronse á competencia, aínda que ao final terminen sendo tratados en peor ou igual forma.

Evidentemente, el cambio de operativa (al imitar a los bancos) también tiene que ver con esta pérdida de cuota de mercado: Los clientes de las Cajas empezaron a sentirse peor tratados, y se fueron a la competencia, aunque al final terminen siendo tratados en peor o igual forma.

Os que defenden como única alternativa a fusión para salvar as Caixas de non se sabe de que, argumentan que ao fusionarse abarátanse custos, principalmente de persoal.

Los que defienden cómo única alternativa a fusión para salvar las Cajas de no se sabe de que, argumentan que al fusionarse se abaratan costos, principalmente de personal.

Nun momento en que o paro crece, non parece unha medida moi doada, pero ademais cada traballador ou traballadora que se exclúe, supón unha diminución importante nos medios de produción: os clientes terminan por adoptar unha ou outra entidade financeira, en función da súa relación coa persoa que lle atenda (de momento, os “automatismos” electrónicos bancarios de atención ao cliente, aínda están en minoría) o que significa que a produtividade vai diminuír, en beneficio da competencia.

En un momento en que el paro crece, no parece una medida muy fácil, pero además cada trabajador o trabajadora que se excluye, supone una merma importante nos medios de producción: los clientes suelen adoptar una u otra entidad financiera, en función de su relación con la persona que le atienda (hasta el momento, los "automatismos" electrónicos de atención al cliente, aun están en minoría) lo que significa que la productividad va a disminuir, en beneficio de la competencia.

Tamén o uso e abuso de contratos laborais en peores condicións, supuxo unha importante diminución na calidade do servizo persoal ofrecido.

También el uso y abuso de contratos laborales en peores condiciones, supuso una importante merma en la calidad del servicio personal ofrecido.

É sorprendente como, en todo este conflito, ningún traballador ou traballadora de algunha das Caixas afectadas, saíu á palestra, nin sequera ningún sindicato mostrouse interesado en definir o problema desde unha perspectiva de economía social ética, e propor solucións, tendo en conta a gravidade da situación

Es sorprendente que en todo este conflicto, nadie ha salido a la palestra, ya fuera algún sindicato que demostrara su interés en el tema, ni ningún trabajador o trabajadora participó en los debates en los que se trataba de definir el problema y proponer soluciones, a pesar de que las perspectivas son muy graves.

Os únicos que se mostran certo interese no tema son aqueles traballadores ou traballadoras que supoñen que, por idade, poden acollerse a unha xubilación anticipada, actitude, na que se ignora a situación dos que como consecuencia da fusión perderán os seus postos, un tanto egoísta, pois soamente valora o problema a nivel persoal. Pois aínda que se cheguen a aplicar compensacións económicas, o certo e que a fusión vai recortar aínda máis en número de postos de traballo, innecesariamente.

Los únicos que se muestran expectantes son los o las que suponen que, por edad, pueden alcanzar una jubilación anticipada, actitud que podría considerarse egoísta, pues no valora la situación de los que, como consecuencia de la fusión, perderán sus puestos, problema no sólo a nivel personal (pueden ser compensados económicamente) sino por lo que supone recortar aún más en número de puestos de trabajo, innecesariamente.

Espero que este "panfleto" sirva para que outras persoas teñan unha perspectiva distinta do que nos contan nos medios. Quizá o expresado non coincida co que outros estiman como importante, pero en calquera caso non se trata de "convencer" a ninguén, senón de provocar un debate e discusión que poida arroxar algunha luz que axude a resolver a situación de crise que todos vivimos.

Espero que este "ROLLO" sirva para que otras personas tengan una perspectiva distinta del que nos cuentan nos medios. Quizá el expresado no coincida con el que otros estiman como importante, pero en cualquiera caso no se trata de "convencer" a nadie, sino de provocar un debate y discusión que pueda arrojar alguna luz que ayude a resolver la situación de crisis que todos vivimos.

Os políticos fan o que fan, porque non perciben (ou evitan percibir) outras preocupacións dos seus votantes (Ou xa nin queren que se espallen certas inquedanzas) nos que han de votarlles. É a hora de manifestarse, de facerse ouvir, de explicarlles que non só existen os intereses e a vontade dos grandes financeiros, senón que somos maioría as persoas que queremos outra sociedade.

Los políticos hacen el que hacen, porque no perciben otras preocupaciones (o evitan percibirlas, o que se extiendan) en los que han de votarles. ES la hora de manifestarse, de hacerse oír, de explicarles que no sólo existen los intereses y la voluntad de los grandes financieros, sino que somos mayoría las personas que necesitamos otra sociedad.

Miguel A. Quinteiro

669781006

maqmaq@gmail.com

 


viernes, 2 de abril de 2010

En esta crisis que nos toca sufrir a todas las personas-1

En esta crisis que nos toca sufrir a todas las personas, pareciendo evidente que ha sido originada por las entidades financieras, y que los políticos pretenden resolver con medidas apenas esbozadas, o cambios drásticos, que nadie se molesta en explicar, un grupo de personas conscientes de esa falta de claridad, hemos decidido organizar el debate que otros no han planteado, cuando es imprescindible.

Las medidas que se toman no se explican a la ciudadanía, ni parecen ser lo suficientemente contundentes no ya para salir de la crisis, sino para evitar que no vuelva a repetirse en el futuro.

En Galicia, lo más destacable es una polémica Ley de regulación de las Cajas de Ahorro, apenas conocida e informada, pero ya aprobada, y en la que al parecer lo más destacado es que se excluye de los órganos de gobierno a las personas que superen la edad de 70 años, lo que no parece tenga nada que ver con la crisis, pero si supone una clara discriminación difícilmente justificada, ya que estamos hablando de órganos que deben ser elegidos democráticamente.

Nadie explica que problemas se resolverán con la fusión de las dos únicas Cajas Gallegas, cuando además parece evidente que las fusiones que dieron origen a las mismas no mejoraron en absoluto los beneficios proporcionados a la población por las entidades fusionadas: disminuyeron los puestos de trabajo, en su conjunto, se encarecieron los servicios financieros prestados al público en general, y se perdió volumen en la obra social realizada. Además, se malogró una operativa basada en la proximidad, en la atención a la economía de la zona de influencia, y cuando podría decirse que era bastante deficiente en cuanto a su eficacia, aun se empeoró la situación, al participar las Cajas en operaciones ajenas a su operativa tradicional, alejada de su mercado natural, y entrando en operaciones de riesgo que posiblemente estén en la causa de la crisis que padecemos.

Asi pues se pretende debatir y analizar la situación de las Cajas gallegas, conforme al guión previsto, y que podrá servir para aclarar algunos conceptos que parece lógico se comuniquen y expliquen al público en general, al mismo tiempo que se establecen cauces para recoger opiniones y propuestas que faciliten un consenso.

El guión es lo bastante amplio, por lo que es de esperar que el debate se centre en los puntos que los asistentes consideren de mayor importancia.

Alguno de los participantes tratará de obtener respuestas a preguntas concretas, dentro de la línea del tema a debate, y que se pueden concretar en:

-          ¿Cuál es la problemática de las Cajas?

-          ¿Por qué se considera necesaria la fusión, y en que forma esa fusión vá a resolver la problemática existente?

-          Cuando se dice “nada de localismos” ¿Se refiere a que se renuncia a una de las principales funciones establecidas en sus objetivos fundacionales, de prestar Servicios financieros a la población donde se asiente, invirtiendo el ahorro allí donde se produce?

-          ¿La nueva Ley contempla la posibilidad de que aun siendo una única Caja, existan consejos locales de gobierno, que administren los fondos de cada zona, con lo que se mantendría el objetivo señalado en la pregunta anterior?...

-          Cuando se habla de evitar la “politización de las Cajas” ¿significa que su política económica y social se va a establecer desde la perspectiva del beneficio financiero a costa del beneficio económico y social del conjunto de la población de la que se nutren las Cajas?...

-          ¿Quién mejor que los responsables políticos, y los representantes directos de la población, clientes y trabajadores para marcar la línea política de actuación de la Caja, para su mejor gestión y mantenimiento como elemento de servicio al conjunto de la sociedad?...

-          Si en los bancos comerciales, los beneficios van a los accionistas, ¿No es lógico que los de las Cajas se reviertan en servicios financieros económicos y adaptados a la realidad de sus clientes, para contribuir al desarrollo económico y social en su conjunto?...

-          ¿En la nueva Ley se contemplan y aseguran medios de control e inspección de las Cajas, se marcan objetivos que se ajusten al concepto de “banca ética”, se garantiza la transparencia y eficacia en los procesos electorales de los integrantes de los órganos de gobierno?...

-          ¿Será posible, al amparo de la nueva Ley, la constitución de nuevas entidades, que pudieran ser demandadas por grupos sociales o de población, o por entidades de carácter social que pretendan dotar al mercado financiero de servicios más adecuados a las necesidades reales de la sociedad en general, y sin ánimo de lucro?...

-          ¿Hasta que punto la Xunta de Galicia será garante de la nueva entidad que pueda surgir de la fusión?...

-          ¿Qué papel se le reserva a la Federación de Cajas Gallegas?...

-          ¿Se prevé en la nueva Ley un control sobre la dotación de los fondos para fallidos, así como la aplicación de los mismos?...

-          ¿Se ponen límites respecto a qué tipo de operaciones financieras estarán permitidas a la nueva Caja, por ejemplo, operaciones del mercado secundario, o emisión de “Fondos Perpetuos”, o participación en operaciones del mercado internacional?...

-          ¿Cómo se establecerán las tarifas por servicios financieros, o los tipos de interés  a aplicar, marcando límites y evitando abusos?...

-          ¿Se recoge en dicha Ley la normativa laboral que deberá aplicarse en la nueva Caja, marcando condiciones respecto a las formas de contratación, reglamento de derechos y deberes de los trabajadores, definición de funciones y atribuciones en la escala profesional, prohibición de subcontratación de servicios propios con otras empresas?...

-          ¿Se establece igualdad de trato económico para todos los clientes, evitando los tratos de privilegio o discriminatorios?

-          ¿Hasta que punto son las Cajas Gallegas las responsables de la crisis?... ¿Por qué con los bancos no se tiene un planteamiento semejante?

-          ¿La Comisión de Control, está dotada de poder fiscalizador respecto a las actuaciones del consejo de Administración?

Los que pretendimos seguir el debate en el Parlamento de la nueva Ley, no hemos visto nada de lo que ahora se pregunta.

-          ¿Será POSIBLE acometer de inmediato una posible reforma de la Ley, en base a un debate abierto sobre el tema, con la población y las entidades sociales interesadas en el tema?

-          Como resultado de este encuentro, ¿Se llegará a la constitución de unaPlataforma ciudadana para conseguir el retorno de las Cajas a sus objetivos fundacionales, o la promoción y constitución de entidades éticas financieras sin ánimo de lucro?...

 

De este encuentro se informó directamente, por si les interesase participar, a los distintos partidos políticos, a las autoridades del Concello de Vigo, a la Xunta, a Caixanova y a los medios de comunicación, pero se difundió una convocatoria abierta a la participación de cualquier entidad o persona interesada.


-- 
ATTAC Sinerxia
attacsinerxia@gmail.com
http://attacsinerxia.blogspot.com
www.attac.es




-- 
Miguel A. Quinteiro.
669781006


 


Dende ATTAC Sinerxia pretendemos

Dende ATTAC Sinerxia pretendemos, mediante a creación desta mesa redonda, de introducir no

debate público, mais aló dos partidos políticos e os medios de comunicación, un tema de

actualidade como é o da crise financieira, as súas consecuencias e as súas posibles solucións.

Buscamos centrar este debate nas Caixas de Aforro pola súa importancia histórica como servizos

financieiros da sociedade galega, que tradicionalmente recurríu ás caixas como un dos elementos

fundamentais de apoio para a actividade e a economía de particulares e PEMES, un dos puntais

fundamentais da vida económica galega. Agora, cunha grave crise en marcha, onde o sector

financieiro está especialmente involucrado no caída da actividade económica e o drama do paro,

pretendemos facer unha reflexión aberta sobre cales son as consecuencias desta crise financieira a

nivel galego e español, as consecuencias que ten e terá, e as posibles solucións económicas e

políticas á dura realidade que estamos a atravesar, todo tendo sempre presente a necesidade de

construír alternativas que fomenten un desenrolo económico sostido e xusto para todos, onde o

sistema financieiro deberá ter un papel fundamental. De ahí a importancia deste debate, que non

debe ser sustraído a cidadanía, senón que debe ser aberto e transparente. Para isto, pretendemos

abrir a discusión a políticos, expertos e movementos sociais, de xeito que poidamos escoitar todas

as voces e construír unha alternativa de futuro democrática nun eido tan esencial para todos e todas.

 

A MESA REDONDA CONTARÁ COA PARTICIPACIÓN DE:

 

Xavier Vence, economista da USC.

 

Aureliano García-Llanos, economista.

 

Henrique Vieitez, deputado polo BNG.

 

Miguel Quinteiro, membro de Coop57.

 

Un representante de Esquerda Unida.

 

E un representante de FIARE

 

LUGAR CELEBRACIÓN: AUDITORIO DA CASA GALEGA DA CULTURA (PZA

PRINCESA, S/N, VIGO).

 

DATA E HORA: 21 DE XANEIRO DE 19:00 A 21:30.

 

 

 


Caben outras explicacións fusions caixas galegas

ADEMAIS DO QUE NOS DIN OS POLITICOS DOS MOTIVOS QUE TEÑEN PARA FUSIONAR AS CAIXAS, caben outras explicacións:

Os que gobernan son meros instrumentos do poder financeiro, que ten o obxectivo de converter as Caixas en Bancos privados, para poder absorbelos como fixo ca banca pública. Por iso interesa concentralas, para facilitar a súa “reconversión”. Asi pois, a fusión, é un tránsito para facilitar un obxectivo maís profundo que unha simple redistribución de recursos.

O banco de España, non ten capacidade lexisladora: somentes  vixía que se cumpran “as boas practicas bancarias”. E dicir, que se axusten ás normativas ditadas polos propios bancos, ca complicidade cos lexisladores, que se prestan a favorecer os intereses especulativos dos bancos, como foi  suprimir como delito a USURA (no 2003).

A estratexia ven de lonxe: Primeiro, os Consellos das Caixas “privatízanse”, ou o que é o mesmo, ningúnease a participación nos mesmos dos representantes do pobo (alcaldes, sindicatos, entidades sociais, traballadores da caixa, etc.) dándolle a maioría a uns teóricos representantes dos clientes, elixidos nun procedemento totalmente antidemocrático, co que se perpetúa a permanencia dos “técnicos” o servizo do sistema, ca complicidade dos dirixentes políticos.

Logo conseguiron, ca complicidade dos políticos e dos "técnicos" que as dirixen, convertelas na practica en BANCOS especulativos, afastando as Caixas  dos seus obxectivos fundacionais, entre os que se atopaba un imprescindible apoio financeiro ó desenrolo  da bisbarra, facilitando o aforro popular e súa inversión no ámbito no que foron creadas, para competir ca actitude da banca comercial, dedicada a espolo financeiro que nos levou a crise. Suprimindo así unha competencia que frearía a  avaricia dos bancos, dispostos a encarecer os custos dos servizos financeiros, como veñen facendo con total impunidade.

Así pois sorprende a inxenuidade do BNG, crendo que a fusión vai servir para algo, ignorando que a crise prodúcese ciclicamente porque así lle convén os financeiros, que teñen perfectamente calculado os riscos e os obxectivos, e que cando lles pete a crise será superada, repetindo o mesmo proceso, até unha nova crise, cada cal máis aguda. O exemplo témolo na Bolsa, onde deciden facer flutuar as cotizacións para xerar as súas ganancias.

Como se pode interpretar o insólito feito de que os "responsables" dos problemas dos bancos, sexan xubilados con indemnizacións de escalofrio?... Prémiase a incompetencia?... En absoluto, recoñéceselles o mérito de cumprir os plans que interesan aos financeiros. A crise estaba perfectamente programada.

Daba por suposto que o BNG a mais de nacionalista tamén lle preocupa o futuro da sociedade na súa globalidade, disposto a defender e manter unha actitude critica co sistema económico-financeiro, instrumento de asoballamento dos pobos e das culturas.

Crear unha banca pública Galega?... Ben, si e para substituír a privada, pero as Caixas, si se quere facer algo con elas, sería mais ben devolvelas ao seu ámbito e controlalas a través da Federación de Caixas Galegas, agora en desuso, ou cando menos non ser cómplices da manobra. Pero, inescusablemente, esixir a democratización dos seus consellos, e ditar una Lei que as controle e evite a súa entrega a Banca.

A motivación da banca, para conseguir o que se di, e evidente: As caixas representan a metade dos recursos financeiros do pais. Apoderarse de seu control, suponlle duplicar os beneficios de forma inmediata.

Parece por tanto que o BNG non ten claro o obxectivo de conquerir unhas finanzas éticas, como primeiro paso para combater a crise e avanzar nun mundo mais xusto, onde sexa doado alcanzar os obxectivos nacionalistas tantas veces proclamados, pero inalcanzables no contexto actual.

M.A. Quinteiro

669781006

maqmaq@gmail.com